संस्‍कृतशब्‍दकोशः

संस्कृत — हिन्दी

जटायुः — रामायणे वर्णितः एकः गृध्रः यः सीतां रक्षितुं रावणेन सह अयुद्ध्यत।; "मातुः जानक्याः क्रन्दनं श्रुत्वा जटायुः रावणेन सह अयुद्ध्यत।" (noun)

जटायुः — एकः पर्वतः ।; "जटायोः उल्लेखः वायुपुराणे वर्तते" (noun)